ખબર નહી પણ જેમ જેમ સમય વિતતો જતો હતો તેમ તેમ હું કદાચ રીઢી થતી જતી હતી. મને જે ઘર માં કે સ્કુલ કોલેજમાં પણ શીખવા નહોતુ મળ્યુ તે મને અહીં ફરજના ભાગ રૂપે શીખવા મળી ર્હયુ હતુ, જુઠ્ઠ્ઠાણું કોઈને કોઈની સાથે જબરજસ્તી જોડી દેવાનું. ચો તરફ નર્યુ જુઠ. એમાં સત્ય નહોતુ એવુ નહોતુ પણ બીચારું સત્ય ખબર નહી ક્યાં ખોવાઈ ગયુ હતુ.
દરેકને ચચા માં રસ હતો. મને હવે સમજાતુ હતુ કે સફળ અને ગ્લેમર વ્લર્ડથી માણસો દુર કેમ ભાગતા હતાં કેમ કે અહીં માત્ર અને માત્ર તણાવ હતો જુઠ્ઠ્ઠો દેખાવ. દબદબો કંઈજ સાચુ નહોતું. લોકો એકબીજાના શત્રુ હતા ખહર નહી કેમ પણ મારા દુશ્મનો ની સંખ્યા વધુ હતી દોસ્તો કરતાં.
હું આને મારી સફળતા કહુ કે પ્રોબ્લેમ ખબર નહી શું કહેવું પણ હા એટલુ જરૂર હતુ કે સામાન્ય માણસ જેટલુ સુખ બીજે ક્યાંય નથી.
No comments:
Post a Comment